Owrzodzenia żylne to najczęściej skutek przewlekłej niewydolności żylnej, nieleczonych żylaków kończyn dolnych oraz zakrzepicy żył głębokich. Typowe owrzodzenia żylne zlokalizowane są powyżej kostki przyśrodkowej podudzia. Często owrzodzeniom towarzyszą już wcześniej istniejące zmiany troficzne skóry, przebarwienia, wypryski i obrzęki. Skóra wokół owrzodzenia jest zwykle zaczerwieniona, a jej stwardnienie jest spowodowane zwłóknieniem tkanki podskórnej. W miejscu gdzie doszło do zaniku naczyń krwionośnych w skórze, pojawiają się blade obszary. Zaniedbane lub źle leczone owrzodzenia prowadzą do bardzo ciężkich powikłań, a niekiedy kończą się amputacją kończyny. Owrzodzenia żylne należą do ran przewlekłych i trudno gojących się. Kompleksowa opieka nad chorym z owrzodzeniem żylnym opiera się na diagnostyce układu żylnego, w tym badaniu USG metodą Duplex Doppler i terapii przyczynowej poprzedzającej pozostałe działania lecznicze, skojarzonej z leczeniem miejscowym za pomocą np. opatrunków aktywnych.
Etapy leczenia owrzodzeń żylnych:
- diagnostyka rany
- leczenie przyczynowe przewlekłej niewydolności żylnej
- leczenie inwazyjne (np. chirurgia żył, skleroterapia)
- leczenie zachowawcze np.: kompresoterapia, usuwanie wydzieliny z rany, oczyszczanie mechaniczne,
- farmakoterapia, np. leki przeciwbólowe, przeciwzapalne, przeciwkrzepliwe, flebotropowe, reologicznie czynne, antybiotyki;
- redukcja pozostałych czynników przyczynowych lub opóźniających proces gojenia rany;
- miejscowe leczenie rany;
- systematyczna ocena postępów gojenia rany;
- edukacja chorego.